წარსულში ქართველი ქალის სილამაზით მოხიბლული ჟან შარდენი წერდა: "ქართველები მთელ აღმოსავლეთში და შეიძლება ითქვას მთელ მსოფლიოში,საუცხოო ჯიშის ხალხია,ამ ქვეყნებში მე არ შემხვედრია არც ერთი უშნო ადამიანი,კაცი იქნება თუ ქალი, ვხვდები მხოლოდ და მხოლოდ ანგელოზისებრ სახეებს.ქალების უმეტესობა ბუნების ისეთი სინატიფით დაჯიდოვებულია,როგორსაც ვერსად შეხვდებით" , "მეგრელები ძალიან კარგი ჯიშიც ხალხია,კაცები კარგი აღნაგობისანი,ქალები ძალიან ლამაზები".
ტანსაცმლიდან ბარგში თავსდება "მუკაქუნალი","მუკოქვენჯი","გონაქვენჯი","გინაქუნალი","გიორთუმალი","მადვალარი".მუკაქუნალში შედის ის,რაც ჩასაცმელია,გინაქუნალში რასაც მკლავი არ გაეყრება,დანარჩენი თავსაბურავი და მეორე ფეხსაცმელია.უკანასკნელ ორს ხშირად ასე აზუსტებენ,"დუდიშ გიორთუმალარი" და "კუჩხიშ მადვალარი", ჩვენ ხელთ არის უზოგადეს ტერმინებთან ერთად ადამიანის სხეულის ნაწილების ზოგადი სახელწოდებანი.
მეგრელები ასხვავებდნენ სადღესასწაულო და საგარეო ჩაცმულობას. "სადიარო" "სასტუმარო_" "საგარო მუკაქუნალი," საშინაოსგან "საოჯახო"_ "ყუდეშ მუკაქუნალი" ერთმანეთს უპირისპირებდნენ საქორწილოს და სამგლოვიარო სამოსელს.მოსარგები სამოსელის დანაწილების პრინციპებს:შიგნითა "_დინახალე", გარეთა "_გალე" "გალენ" ზემოთა და ქვემოთა_ "ჟინ" და "თუდონი".საინტერესოა ზოგი კონკრეტული ცნებაც,როგორიცაა "ოსარე"-პერანგი,"ყანთარი"-საგულე და სხვა.
საცვლის ნიმუშებიდან მეგრული სახელწოდების მატარებელნი: ოსარე,კურთა,ყანთარი. ძველად არსებული მეგრული პერანგის მოხმარება იშვიათობას წარმოადგენს.
No comments:
Post a Comment